ჩემი ფობიოგრაფია

    ბნელ ათწლეულში დავიბადე და ყველაზე ნაკლებად სიბნელის მეშინოდა, უფრო მეტიც, მახსოვს პირველი კოშმარი, რომელიც ალბათ სიკვდილის გაცნობიერების განცდასთან ერთად დაიბადა. სინათლის გადამცემი ბოძები ფეხს იდგამენ და ჩემი ფანჯრისკენ მოდიან,  მე  სიზმარშივე ვპოულობ გამოსავალს, ჯიბიდან ვიღებ დასაძინებელ აბს და მეორედ ვიძინებ, სანამ ფანჯარას საცეცებისმაგვარი სადენებით აღებენ და ოთახში იხედებიან. ადამიანებზე უფრო ახლოს ჩემთან იყვნენ  აწოწილი